miércoles, 15 de septiembre de 2010

María

"Amic...en poc temps m'he vist morin i naixen en una mateixa vida i tant al tancar com al obrir els ulls he sentit que hi eres...això no s'oblida. T'estimo molt!".


María de los besos imposibles
María que siempre me regalas
María que me das lágrimas
y risas de tu niña pequeña

María que abraza mi parte más chica
María que me busca y encuentra
María que hueles a abrazo
María que sacudes el alma.

6 comentarios:

Jose Zúñiga dijo...

Hoy las brujas deben de estar haciendo trabajo extra, Kike.
No sólo es esta casualidad (¿casualidad?), es que mi entrada aparece y desaparece y sale lo que quiere. En fin.

Abrazo fuerte y que se note. Se notará, nuestros brazos haoy van al unísono.

Jose

Jose Zúñiga dijo...

Por cierto, si consigues escuchar dimelo, que estoy quemado.

María Socorro Luis dijo...

Simplemente María, Kike... Y basta.

Muxu biok. Soco

Trovator dijo...

Agárrate fuerte a mí María
agárrate fuerte a mí
que ésta noche es la más fría
y no consigo dormir
agárrate fuerte a mí María
agárrate fuerte a mí
que tengo miedo
y no tengo donde ir.... esas Marías que nos dejan sin respuestas...

Un abrazo hermano trovador!

Irene dijo...

un altre per a tu

:)

Irene dijo...

una Irene que va ( o encara aixeca) passions,eh?
preciós el poema. Preciós al 2008, igual de preciós al 2010.
Un petonàs Kike!